کمر درد ناشی از زیاد نشستن

کمر درد ناشی از نشستن زیاد

چه به صورت یک درد شدید، چه به صورت یک درد مبهم، کمردرد مشکلی جدی است. از هر پنج بزرگسال، چهار نفر کمردرد را در یک مرحله از زندگی خود تجربه کرده اند.

کمردرد دردی است که در مهره های اول تا پنجم کمری ایجاد می شود. این مهره ها بخشی از ستون فقرات را می سازند که به داخل انحنا دارند و گودی کمر را به وجود می آورند.

دلیل رایج  کمر درد ناشی از نشستن زیاد، وضعیت بدنی بد هنگام نشستن است. نشستن در حالت قوز کرده می تواند به دیسک ها فشار وارد کند. دیسک ها بالشتک های پر از مایع هستند که از مهره ها در برابر ساییدگی محافظت می کنند.

درد کمر ناشی از نشستن می تواند با یک مشکل پزشکی زمینه ای بدتر شود. در ادامه این مقاله علل احتمالی کمردردی را که در حالت نشسته احساس می‌کنید، درمان های خانگی و درمان های غیر جراحی (فیزیوتراپی) برای بهبود آن را بررسی می کنیم.

علت کمردرد هنگام نشستن

علت همه کمردردها هنگام نشستن یکسان نیستند و دلایل احتمالی زیادی برای آن وجود دارد:

نشستن زیاد و درد سیاتیک

درد در عصب سیاتیک دردی است که از انتهای ستون فقرات شروع شده و به پشت پاهای شما می رود. درد سیاتیک می تواند ناشی از مشکلات مختلفی از جمله وجود خار استخوانی در ستون فقرات باشد.

درد سیاتیک می تواند به اشکال مختلفی باشد، از احساس درد مبهم تا چیزی شبیه شوک الکتریکی. نشستن زیاد، درد سیاتیک را بدتر می کند. درد سیاتیک معمولا فقط در یک طرف بدن است.

فتق دیسک

درد در ناحیه کمر یکی از اولین علایمی است که در صورت داشتن فتق دیسک تجربه خواهید کرد. فشار روی دیسک شما باعث می شود که دیسک از شکل طبیعی خود خارج شود. این مساله به نخاع و اعصاب این ناحیه فشار وارد می کند و باعث درد و حتی بی حسی می شود.

افراد مسن اغلب به عنوان بخشی طبیعی از روند پیری دچار فتق دیسک می شوند. فتق دیسک همچنین می تواند در نتیجه زمین خوردن، بلند کردن چیزی به روش اشتباه یا آسیب حرکتی مکرر اتفاق بیفتد.

گرفتگی عضلانی

گرفتگی عضلانی در قسمت تحتانی کمر، زمانی اتفاق می‌افتد که کمر خود را بیش از حد بکشید یا بچرخانید.

اگر گرفتگی عضلانی دارید، ممکن است دردی را تجربه کنید که به باسن شما  اما نه پاها کشیده می شود. گرفتگی عضلانی همچنین باعث سفت شدن کمر و سخت شدن حرکت آن می شود.

در حالی که گرفتگی عضلانی کمر  اکثر افراد پس از یک ماه بهبود می یابد، اما اگر گرفتگی به دلیل وضعیت نشستن نامناسب باشد و اقداماتی برای اصلاح آن انجام ندهید، می تواند به یک مشکل دائمی تبدیل شود.

بیماری دژنراتیو (تخریبی) دیسک

هنگامی که دیسک های بین استخوان ها در قسمت تحتانی ستون فقرات آسیب ببینند، به آن بیماری دیسک کمر یا بیماری دژنراتیو دیسک می گویند.

دیسک‌های بین مهره ای در افراد مسن تحلیل می‌روند و آسیب‌ آن ها می‌توانند باعث پارگی فیبرهای حلقوی که اطراف هسته دیسک هستند، شود. فیبرهای حلقوی همان چیزی است که هسته مرکزی نرم هر دیسک را در جای خود نگه می دارد.

وقتی این قسمت از دیسک پاره می‌شود، دیسک نمی‌تواند خودش را بهبود بخشد، زیرا فیبرهای حلقوی خون گیری زیادی ندارد. سپس مواد نرم در مرکز ممکن است از محدوده طبیعی خود خارج شوند. می تواند به سمت عقب بیرون زده و ریشه عصبی را تحت فشار قرار دهد و در نتیجه دردی ایجاد شود که به اندام ها سرایت می کند.

اگر چه برخی از افرادی که به بیماری دژنراتیو دیسک مبتلا هستند اصلاً علائمی ندارند، اما درد می‌تواند در ناحیه کمر، باسن و ران‌ها کاملاً شدید باشد و ممکن است هنگام خم شدن یا نشستن بدتر شود.

تنگی کانال نخاعی

استخوان های ستون فقرات هر کدام سوراخی در وسط دارند که لوله ای را می سازد که نخاع از آن عبور می کند. این اعصاب سراسر بدن شما را به مغز شما متصل می کند.

وقتی آن لوله به اندازه کافی پهن نباشد، نخاع فشرده می شود و می تواند باعث درد، ضعف یا بی حسی شود. به این حالت تنگی نخاع می گویند.

تنگی ستون فقرات می تواند نتیجه یک آسیب، آرتریت، تومور یا عفونت باشد. برخی از افراد با کانال نخاعی باریک به دنیا می آیند.

وضعیت بدنی (پوسچر) نامناسب

وضعیت نامناسب در هنگام نشستن یا ایستادن می تواند به کمردرد منجر شود. خم شدن بیش از حد به جلو یا خم شدن بیش از حد به عقب می تواند مشکلاتی ایجاد کند.

حتی اگر کمر درد شما به دلیل وضعیت نامناسب بدن ایجاد نشده باشد، می تواند با آن بدتر شود.

ضعف و ناهماهنگی عضلانی

عضلات مرکزی بدن شما شامل ماهیچه هایی است که در پهلوها، پشت، شکم و باسن شما قرار دارند. اگر این عضلات ضعیف باشند، ممکن است به اندازه کافی از ستون فقرات شما حمایت نکنند و منجر به درد شوند.

ورزش های کششی و هوازی می تواند کمک زیادی به تقویت عضلات بدن شما کنند. این کار باید با کاهش میزان فشار روی کمر، ناراحتی شما را کاهش دهد.

سایر مشکلات پزشکی

گاهی اوقات ممکن است کمر شما به دلیل بیماری دیگری درد بگیرد. این می تواند شامل سنگ کلیه، مشکل کیسه صفرا، و در موارد نادر، تومور یا مشکل در شریان اصلی شکمی باشد.

درد بالای کمر هنگام نشستن

بسیاری از افراد در حالی که برای نگاه کردن به مانیتور کامپیوتر یا نمایشگر تلفن نشسته اند، به دلیل خم شدن به سمت جلو، درد در گردن و قسمت بالایی پشت خود احساس می کنند. هر چند کار کردن طولانی با موبایل وسوسه انگیز است، اما این  کار می تواند به راحتی پشت شما را از راستای طبیعی خود خارج کند.

درد، احساس ناخوشایند یا سفتی که در هنگام حرکت یا ایستادن حس می کنید، می خواهد چیزی به شما  بگوید.

بهترین حالت نشستن برای درمان و پیشگیری از کمردرد

وضعیت بدنی مناسب در هنگام نشستن در بهبود درد شما بسیار موثر است.

به احتمال زیاد والدین یا معلمان شما در دوران کودکی به شما هشدار داده اند که صاف بنشینید و دلیل خوبی هم دارند.

نشستن طولانی مدت در یک وضعیت ثابت صحیح نیست. نشستن طولانی مدت در حالیکه پشت تان به جلو گرد شده است (قوز کرده اید)، خمیده به یک طرف هستید، یا خم شدن بیش از حد به عقب می تواند به بخش هایی از ستون فقرات شما فشار وارد کند. این کار می تواند منجر به درد و همچنین مشکلات دیگر شود.

برای کمک به صاف‌تر نشستن، بدن خود را در امتداد یک خط مستقیم فرضی قرار دهید. شانه های خود را در یک سطح نگه دارید و اجازه ندهید لگن به سمت جلو بچرخد. انجام این کار باعث ایجاد انحنا در قسمت پایین کمر شما می شود.

اگر کاملا صاف بنشینید، احساس می‌کنید که کمرتان کشیده و بلند می‌شود.

درمان های خانگی برای کمردرد هنگام نشستن

علاوه بر اصلاح وضعیت نشستن شما، این درمان‌های خانگی را برای کمردرد امتحان کنید:

تغییر وضعیت دهید. هر ۳۰ دقیقه یک بار از پشت میز بلند شوید، راه بروید و چند حرکت کششی کمر انجام ددهید.

ارگونومی میز و صندلی را در نظر داشته باشید. یک میز ایستاده یا میزی که به صورت ارگونومیک طراحی شده است را در نظر بگیرید تا با تنظیم ارتفاع مانیتور به شما کمک کند وضعیت بدنی خوبی داشته باشید

از یخ استفاده کنید. سرما به کاهش التهابی که ممکن است روی کمر شما تأثیر بگذارد کمک می کند. کیسه یخ را حدود ۲۰ دقیقه روی کمر بگذارید و سپس آن را بردارید. می توانید این کار را هر یک ساعت یکبار انجام دهید

از کیسه گرم استفاده کنید. پس از کنترل هر گونه التهاب (حدود ۲۴ ساعت یا بیشتر پس از شروع درد)، بسیاری از مردم گرما را تسکین دهنده می دانند. گرما با افزایش گردش خون به عضلات و مفاصل پشت شما باعث بهبودی می شود

داروهای مسکن مصرف کنید. مسکن‌ها مانند داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی می‌توانند ناراحتی و تورم را کاهش دهند.از یک ساپورت استفاده کنید قرار دادن یک حوله یا بالش کمری مخصوص در پایین ستون فقرات در هنگام نشستن به شما کمک می کند صاف بنشینید و کمی ثبات را برای شما به ارمغان می آورد

ماساژ بگیرید. ماساژ می تواند به شل شدن عضلات سفت کمک کند

یوگا کنید. یوگا ورزشی است که هم سبب تقویت و هم کشش عضلات می شود. یوگا به تقویت عضلات مرکزی بدن و بهبود وضعیت بدنی (پوسچر) کمک شایانی می نماید.

فیزیوتراپی برای درمان کمردرد هنگام نشستن

فیزیوتراپی ترکیبی از روش های فیزیکی همانند لیزردرمانی، ورزش های تقویتی و هوازی، استفاده از دستگاه های فیزیوتراپی، درای نیدلینگ (سوزن زدن خشک)ُ آموزش بیمار مبنی بر نحوه انجام فعالیت های روزانه است. درمان کمردر با ورزش بخش مهمی از فیزیوتراپی است.

اهداف فیزیوتراپی برای درمان غیرجراحی کمردرد شامل موارد زیر است:

تقویت عضلات کمر، شکم، باسن و لگن

کاهش التهاب بافت و تسهیل روند بهبود

افزایش قدرت عضلات مرکزی بدن

کاهش درد پا و کمردرد و رفع بی حسی و ضعف در پاها

کشش و بهبود انعطاف پذیری عضلات ران و عضلات غیرمنعطف همانند عضلات همسترینگ

بهبود تبادل مایعات و مواد مغذی در بدن با انجام ورزش های سبک همانند راه رفتن، شنا کردن، یا آب درمانی

برای درمان غیرجراحی کمردر، هرچند مقداری استراحت و تعدیل در فعالیت روزمره ضروری است، اما حفظ سطح تحرک تا حد ممکن و اجتناب از استراحت مطلق یا بی تحرکی فیزیکی برای طولانی مدت ضروری می باشد.

ورزش های اختصاصی برای درمان غیرجراحی کمردرد بستگی به علت زمینه ای بیماری دارد. متخصصین تجویز این ورزش ها، فیزیوتراپیست ها هستند. آنها با توجه به شرایط خاص هر بیمار روش درمانی مخصوص وی را برنامه ریزی و اجرا می نمایند.

برای مطالب بیشتر به سایت دکتر راستگو مراجعه فرمایید.

آرتروز زانو

درمان آرتروز زانو: راهکارها و اقدامات موثر

آرتروز مفصل زانو یک بیماری دردناک و پرتکرار است که با افزایش سن بدتر می شود. علائم آن شامل درد، تورم و سفتی مفصل زانو است و درمان های مختلفی برای کاهش علائم آن وجود دارد.

آرتروز زانو چیست؟

آرتروز یک بیماری است که مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند زانو را تحت تاثیر قرار دهد. اگرچه درمان کاملی برای آن وجود ندارد، اما اقداماتی می توانید انجام دهید تا علائم کاهش یابد و پیشرفت بیماری کاهش یابد.

مفصل زانو چه نوع مفصلی است؟

سه استخوان به هم می رسند تا مفصل زانو شما را تشکیل دهند. آنها عبارتند از:

استخوان ران (فمور)

ساق پا (درشت نی)

کاسه زانو (کشکک)

غضروف به عنوان بالشتک بین استخوان ها عمل می کند و از ساییدگی آنها جلوگیری می کند. آرتروز زانو می تواند منجر به درد و تورم در مفصل شود.

انواع آرتروز زانو کدامند؟

حدود ۱۰۰ نوع آرتریت وجود دارد. رایج ترین انواعی که ممکن است زانوهای شما را تحت تاثیر قرار دهند عبارتند از:‍

استئوآرتریت

آرتریت پس از سانحه

آرتریت روماتوئید

برای توضیحات بیشتر به سایت دکتر راستگو مراجعه فرمایید.

چه کسانی به آرتروز زانو مبتلا می شوند؟

افراد در هر سنی ممکن است به آرتروز زانو مبتلا شوند، اما خطر ابتلا به آرتروز زانو برای افراد بالای ۵۰ سال و زنان بیشتر است.

علائم و علل آرتروز زانو

علت آرتروز زانو چیست؟

متخصصان ژن هایی که باعث آرتروز، از جمله آرتروز زانو، می‌شوند را شناسایی کرده‌اند و پیش‌بینی می‌کنند که ژن های بیشتری هنوز کشف نشده‌اند. ابتلا به ویروس یا بوجود آمدن آسیب نیز ممکن است باعث آرتروز زانو شود.

اگرچه علت ناشناخته است، برخی از عوامل خطر احتمال بروز آرتروز زانو را افزایش می دهند. عوامل خطر  ابتلا به آرتروز به طور خاص عبارتند از:

سن.

ناهنجاری های استخوانی

نقرس.

صدمات.

فشار.

وزن.

علائم و نشانه های آرتروز زانو چیست؟

- درد و تورم شایع ترین علائم آرتروز زانو هستند
- صداهای خش خش، کلیک، ساییدن یا کوبیدن (کرپیتوس)
- مشکل در راه رفتن
- درد مفاصل که بسته به آب و هوا تغییر می کند
- سفتی مفصل
- زانو پرانتزی
- درد مفصل زانو که به آهستگی پیشرفت می کند یا دردی که به طور ناگهانی اتفاق می افتد
- قرمزی پوست
- تورم
- زمانی که زانوی شما می خواهد حرکت کند قفل می شود یا سفت است
- گرمی پوست

تشخیص و آزمایشات

آرتروز زانو چگونه تشخیص داده می شود؟

برای بررسی آرتروز، پزشک عکسبرداری از زانوها تجویز می کند تا نوع آرتروز، تغییرات در استخوان ها، خارهای استخوانی و فاصله بیشتر بین استخوان ها بررسی شود. در صورت نیاز، آزمایشات تصویربرداری دیگری نیز تجویز می شود.

درمان آرتروز زانو

آیا آرتروز زانو یک مشکل دائمی است؟

آرتروز زانو یک مشکل دائمی است. اما برخی از درمان ها به کاهش شدت علائم کمک می کنند و شاید از بدتر شدن بیماری جلوگیری کنند.

آرتروز زانو چگونه درمان می شود؟

پزشک نمی توانند آرتروز زانو را به طور کامل درمان کند. اما درمان هایی را به شما توصیه می کند که می توانند شدت علائم شما را کاهش دهند و احتمالاً از بدتر شدن آرتروز زانو جلوگیری کند، از جمله:

وزن خود را در محدوده طبیعی حفظ کنید

برای تحرک داشتن، فعالیت های کم فشار (شنا، دوچرخه‌سواری) به جای فعالیت‌های پر فشار (آهن دویدن، تنیس) را انجام دهید

حدود ۱۵۰ دقیقه در هفته ورزش کنید

در کفش های خود از کفی های ضربه گیر استفاده کنید

گرما یا یخ (بسته به حاد یا مزمن بودن علایم) را روی ناحیه قرار دهید

زانوبند بپوشید

فیزیوتراپی بروید

تمرینات فیزیوتراپی که به انعطاف پذیری، قدرت و حرکت کمک می کنند را انجام دهید

از عصا استفاده کنید

طب سوزنی انجام دهید

پلاسمای غنی از پلاکت (پی آر پی) تزریق کنید

قبل از اینکه هر یک از این درمان ها را امتحان کنید، با پزشک خود مشورت کنید. آنها بسته به مرحله بیماری می دانند چه چیزی برای شما مناسب است و چه چیزی مناسب نیست.

همچنین می توانید داروهای زیر را امتحان کنید، از جمله:

استامینوفن

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوبروفن یا ژلوفن

مکمل های غذایی مانند گلوکزامین و کندرویتین سولفات

پمادها یا کرم هایی که درد را تسکین می دهند

کورتیکواستروئیدها (تزریق کورتون)

داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری

از پزشک خود بپرسید که آیا استفاده از داروها و مکمل های ساده برای آرتروز زانو برای شما خوب است یا خیر.

گزینه های غیرجراحی همیشه برای همه مبتلایان به آرتروز زانو به ویژه موارد شدید بیماری خوب جواب نمی دهند. شما ممکن است نیاز به انجام  جراحی داشته باشید، از جمله روش های جراحی درمان آرتروز زانو شامل موارد زیر هستند:

آرتروپلاستی

آرتروسکوپی

استئوتومی

اکثر افراد در مرحله ۴ آرتروز نیاز به انجام جراحی دارند.

بهبودی از آرتروز زانو چقدر طول می کشد؟

بهبودی کامل از آرتروز زانو امکان پذیر نیست. با این حال، ممکن است به انجام روش هایی مانند دارو درمانی، فیزیوتراپی و سایر درمان‌ها، درد، تورم و سفتی کمتری احساس شود و روند پیشرفت بیماری کند گردد.

آیا آرتروز زانو درمانی دارد؟

هیچ درمانی کاملی برای آرتروز زانو وجود ندارد. متاسفانه آرتروز یک مشکل مادام العمر است. اما خبر خوب این است که درمان هایی مانند فیزیوتراپی می توانند برخی از علائم را تسکین دهد. این درمان ها باعث کاهش یا جلوگیری از بدتر شدن بیماری میشوند.

آیا آرتروز زانو بدتر می شود؟

آرتروز زانو می تواند با گذشت زمان و فشار روی مفصل بدتر شود. برای کاهش علائم و احتمالاً کاهش سرعت پیشرفت بیماری، درمان هایی مانند داروها و فیزیوتراپی موثر هستند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر درد، تورم یا سفتی در زانوهای خود دارید به پزشک مراجعه کنید. به دنبال علائم دیگری مانند پوست گرم و قرمز و پرانتزی شدن یا قفل شدن مفصل زانو باشید. ممکن است آرتروز زانو داشته باشید.

برای توضیحات بیشتر به سایت دکتر راستگو مراجعه فرمایید.

زخم دیابت انگشت پا

درمان خانگی درد پای دیابتی

دیابت به دو دلیل می تواند سبب ایجاد مشکل برای پاهای شما شود:

اول، دیابت می تواند جریان خون را در پاهای شما کاهش دهد، و پاها را از اکسیژن و مواد مغذی محروم کند. این امر بهبود تاول ها، زخم ها و بریدگی ها را دشوارتر می کند.

دوم، آسیب عصبی ناشی از دیابت که نوروپاتی محیطی نام دارد، می تواند باعث بی حسی در پاهای شما شود. وقتی نمی توانید بریدگی ها و تاول ها را احساس کنید، احتمال ابتلا به زخم ها و عفونت ها بیشتر می شود.

اگر متوجه زخم ها نشوید یا آن ها را درمان نکنید، ممکن است زخم ها به شدت عفونی شده و منجر به قطع عضو شوند.

نوروپاتی محیطی دیابتی نیز می تواند باعث درد شدید در پا شود. ممکن است نسبت به ملایم‌ترین لمس‌ها، مانند ملحفه‌های روی تخت، به شدت حساس شوید.

خوشبختانه مراقبت از پاها در پیشگیری از مشکلات پا در اثر دیابت می تواند کمک زیادی کند.

۱. هر روز هر دو پا را چک کنید

هر روز با دقت به هر دو پا نگاه کنید طوری که مطمئن  شوید که بین تمام انگشتان خود را چک کرده اید. تاول ها و عفونت ها می توانند از بین انگشتان پا شروع شوند و با وجود نوروپاتی دیابتی، ممکن است تا زمانی که تحریک یا عفونی نشده باشند، آنها را احساس نکنید.

شما می توانید برای بررسی بهتر پاها، از یکی از اعضای خانواده  نیز کمک بخواهید.

۲.پاهای خود را آب گرم – نه داغ – بشویید

هر روز برای مدت کوتاهی هر دو پای خود را با آب گرم – نه داغ – بشویید. ممکن است نتوانید با پاهای خود گرما را احساس کنید، بنابراین ابتدا گرمای آب را با دستان خود آزمایش کنید. از خیساندن طولانی مدت پاها در آب بپرهیزید.

فوراً پاهای خود را خشک کنید و به یاد داشته باشید که باید بین تمام انگشتان خود را به آرامی خشک کنید.

۳.مطمئن شوید که کفش هایتان مناسب هستند

تهیه کفش مناسب یک سرمایه گذاری است که ارزش اش را دارد. حتی کوچک ترین سفتی یا نامناسب بودن کفش می تواند باعث ایجاد تاول شود. گاهی تاول به زخم تبدیل می شود و عفونی می شود و هرگز خوب نمی شود.

برای جلوگیری از مشکلات پا، کفش مناسب و جوراب های مختلف را تست کنید و قبل از خرید یا پوشیدن کفش، آن‌ها را از نظر خطرات مختلف بررسی کنید.

۴.جوراب بپوشید

همواره کفش یا دمپایی بپوشید. همیشه با کفش های خود جوراب بپوشید، زیرا چرم، پلاستیک و مواد دست ساز کفش می تواند پوست شما را تحریک کرده و به سرعت تاول ایجاد کند.

در حالی که ممکن است ظاهر قشنگ، جوراب های نایلونی تا زانو یا جوراب های نازک را ترجیح دهید، اما این جوراب ها به اندازه کافی از انگشتان پا یا پاشنه پا محافظت نمی کنند. جوراب ‌های ضخیم ‌تری بپوشید تا پاهایتان را بپوشانید و هرگونه پینه یا لکه‌ های دردناک را از بین ببرید.

۵. هرگونه تغییر در حس انگشتان پا، پاها یا ساق پا را پیگیری کنید

آسیب عصبی می تواند غیرقابل پیش بینی باشد. هرگونه تغییر در حس انگشتان پا، کف پاها یا ساق پا را به پزشک خود اطلاع دهید. اگر متوجه درد، احساس سوزن سوزن شدن، بی حسی، یا هر نشانه غیرعادی دیگری شدید، پیگیری کنیدحتی اگر به نظرتان بی اهمیت است. هیچ مساله کوچکی در مورد قطع پا بالقوه وجود ندارد.

۶.نرم، اما خشک بمانید

پوست شما ممکن است به دلیل سطوح بالای گلوکز خشک و ترک خورده باشد، و پوست ترک خورده به این معنی است که باکتری‌ها به زیر پوست شما راحت‌تر می‌روند و عفونت‌ها بهبود می‌یابند. روزانه از مقدار کمی لوسیون پوست استفاده کنید، اما مطمئن شوید که پاهایتان بعد از آن حس خشکی کنند، نه مرطوب یا چسبنده. سعی کنید لوسیون را بین انگشتان پا نزنید.

برای جلوگیری از رشد ناخن‌های پا، ناخن‌های خود را کوتاه و صاف نگه دارید. ممکن است بعد از استفاده از لوسیون، زمانی که کوتیکول‌های شما نرم‌تر هستند، کوتاه کردن ناخن‌هایتان آسان‌تر باشد.

بعد از دوش گرفتن یا حمام کردن از سنگ پا استفاده کنید تا میخچه ها یا پینه ها را نرم شوند.

۷.ورزش های بدون برخورد انجام دهید

شنا، دوچرخه‌سواری، یوگا و تای چی ورزش هایی هستند که با کمترین تأثیر بر روی پاهای شما برایتان مفید هستند. قبل از شروع یک برنامه ورزشی با پزشک خود صحبت کنید.

۸.بونیون، میخچه و انگشت چکشی را درست کنید

اگر انگشت شست پا به شدت به سمت انگشتان دیگر تان متمایل شده است، با یک برآمدگی بزرگ روی بند انگشت شست پا، به نام بونیون دارید. میخچه ها لکه هایی از پوست ضخیم و خشن هستند که در آن بافت روی انگشتان پا ایجاد می شود که دائماً تحت مالش یا فشار زیاد قرار می گیرند. یک انگشت کماندار که به آن انگشت چکشی نیز می‌گویند، می‌تواند ناشی از ضعف عضلانی ناشی از آسیب عصب دیابتی باشد. همه این مشکلات باعث می شود که پوشیدن کفش دشوار گردد.

یک متخصص پا خوب می تواند به شما در رفع این مشکلات و مراقبت بهتر از پاهای شما کمک کند.

۹.ارتزهای مخصوص را به خوبی در نظر داشته باشید

در صورتی که درد ناشی از نوروپاتی دیابتی دارید یا عضلات در اثر آسیب عصبی ضعیف شده‌اند، یک متخصص پا می‌تواند کفش‌های طبی به نام ارتز برای حمایت از پاهای شما تجویز کند. اگر درد یا ضعف آن قدر شدید است که راه رفتن خیلی دردناک یا حتی غیرممکن شده است، یک پاپوش یا کفش ارتوپدی می تواند کمک کند. یک متخصص پا بهترین منبع شما برای این وسایل است.

۱۰.قند خون خود را کنترل کنید

کنترل خوب دیابت بهترین راه پیشگیری در برابر درد نوروپاتی است. مطالعه‌ای نشان داده است که کنترل دقیق گلوکز خون با انسولین، شانس ابتلا به نوروپاتی دیابتی را کاهش می‌دهد.

دو عامل مهم تعیین کننده در ابتلا به نوروپاتی دیابتی این است که چند سال دیابت داشته اید و چگونه قند خون خود را کنترل می کنید. عوامل دیگری از جمله کنترل فشار خون و چربی خون (کلسترول و تری گلیسیرید) و عدم استعمال دخانیات نیز برای پیشگیری از نوروپاتی دیابتی مهم هستند.

کنترل گلوکز خون به کاهش علائم درد ناشی از نوروپاتی دیابتی نیز کمک می کند. بنابراین خبر خوب این است که کنترل سطح گلوکز با رژیم غذایی، ورزش و در صورت نیاز، داروها نه تنها می توانند به پیشگیری از نوروپاتی محیطی دیابتی کمک کنند، بلکه می توانند به کاهش اثرات آن نیز کمک نماید.

از پاهای خود محافظت کنید

پاهای شما منبع استقلال یا حداقل پایه و اساس آن هستند. هر روز به پاهایتان کمی لطافت، کمی مراقبت محبت آمیز بدهید. و مطمئن شوید که در هر یک از معاینات دیابت، از پزشک خود بخواهید به خوبی پاهای شما را بررسی کند.

برای مطالب بیشتر به سایت دکتر راستگو مراجعه فرمایید.

علت درد گرفتن مچ پا هنگام راه رفتن

علت درد گرفتن مچ پا هنگام پیاده روی

مچ پا از استخوان های کوچک تشکیل شده است که توسط بافت های نرم به هم متصل می شوند. آسیب به این ساختارها می تواند علت درد مچ پا باشد.

علت درد مچ پا هنگام پیاده روی

برخی از مشکلاتی که ممکن است علت درد مچ پا هنگام راه رفتن باشند شامل موارد زیر هستند:

• نقرس (gout): بیماری نقرس یک نوع التهاب مفصل است که ناشی از تجمع اسید اوریک در مفاصل است و معمولا با درد در انگشتان شروع می‌شود و به مرور زمان ممکن است به مفاصل دیگر نیز گسترش یابد.
• آرتروز (استئوآرتریت) مچ پا: بیماری غضروف مفصلی می‌تواند علت درد مچ پا هنگام پیاده روی باشد، به ویژه در افراد پیر، با اضافه وزن یا سابقه آسیب در ناحیه مچ پا.
• نوروپاتی محیطی (peripheral neuropathy): آسیب به اعصاب محیطی مچ پا می تواند علت درد مچ پا هنگام راه رفتن گردد. آسیب عصب می تواند متعاقب تومورها، عفونت ها یا بیماری ایجاد شود.

علت درد مچ پا هنگام راه رفتن

مشکلات متعددی از جمله پیچ خوردگی مچ پا (ankle sprain)، شکستگی، پارگی یا کشیدگی می تواند علت درد ناحیه پشتی مچ پا هنگام راه رفتن شود. شرایط زیر می توانند سبب این گونه دردها شوند:

• پارگی تاندون آشیل (Achill tendon rupture) 
• التهاب بورس (بورسیت) های مچ پا
• التهاب تاندون (تاندونیت آشیل)

درد گرفتن مچ پا هنگام دویدن

درد مچ پای هنگام دویدن ممکن است نشانه التهاب تاندون باشد که اغلب به دلیل استفاده بی رویه از تاندون در حین دویدن های مکرر ایجاد می شود. دلایل دیگر این درد شامل دویدن طولانی بعد از دوره بی تحرکی یا کم تحرکی است.

• تاندونیت عضله تیبیالیس پوستریور (posterior tibial tendonitis): شایع ترین تاندونیت مچ پا است و در نتیجه پارگی های جزئی در این تاندون رخ می دهد. محل شایع برای درد ناشی از این تاندونیت در پشت یا پایین قوزک داخلی مچ پا است.
• شکستگی های استرسی (stress fracture): در اثر ترک های کوچکی که در استخوان پدید می آیند، ایجاد می شود. این مشکل در نتیجه نیرو و ضربه های مداوم در استخوان هنگام دویدن های طولانی و مداوم بوجود می آید.

درد مچ پا را چگونه از بین ببریم؟

در صورت درد شدید مچ پا هنگام راه رفتن، باید مداوا شود. احتمال آسیب به مفصل یا تاندون وجود دارد. در صورت درد خفیف و بدون سابقه پیچ خوردگی، می‌توان از درمان‌های خانگی مانند استفاده از یخ، استراحت، بالا گذاشتن پا، مالیدن پمادهای تسکین دهنده و خوردن داروهای مسکن و ضد التهاب استفاده کرد.

اگر آسیب وارد شده به مچ پا شدید باشد یا اگر با گذشت چند روز از انجام درمان های خانگی درد و تورم مچ پای شما خوب نشد، لازم است که برای بررسی و درمان مناسب نزد متخصص بروید.

حرکات ورزشی برای درد مچ پا

مچ پا یک مفصل اصلی تحمل کننده وزن در بدن است. تحقیقات نشان می دهد که ۳۰ تا ۷۰ درصد افراد متعاقب آسیب دیدگی مچ پا مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا می شوند. زیرا متعاقب آسیب، مچ پا ضعیف شده و مستعد به مشکل مجدد می گردد.

پس از آسیب مچ پا، درمان و تقویت ضروری است تا خطر آسیب مجدد کاهش یابد. فیزیوتراپیست شما حرکات ورزشی مناسب برای درد مچ پا را آموزش می دهد.

برای مطالب بیشتر میتوانید به سایت دکتر راستگو مراجعه نمایید. 

اختلالات عملکرد کف لگن و درمان فیزیوتراپی آن

کف لگن مجموعه ای از احشا همانند مثانه، رکتوم، ارگان های جنسی است که در لگن واقع می باشند و توسط شماری از عضلات که دیواره های این آن را تشکیل می دهند مورد حمایت هستند.
اختلال عملکرد عضلات کف لگن طیف وسیعی از مشکلات و بیماری ها را می تواند شامل شود. این اختلالات معمولا به دو صورت ضعف عضلانی و یا اسپاسم (سفتی) بیش از حد عضلات و عدم توانایی ریلکس (شل) کردن آنها بروز می کند که بسیاری از این موارد با فیزیوتراپی کف لگن قابل حل است.

ضعف عضلات کف لگن می‌تواند در افرادی که سن بالا یا زایمان‌های متعدد داشته‌اند، به بروز مشکلاتی مانند بی‌اختیاری ادرار و افتادگی عناصر موجود در کف لگن منجر شود. این مشکلات می‌تواند باعث یبوست، دردهای لگنی و اسپاسم در عضلات کف لگن شود.

اختلالات عملکرد کف لگن شامل موارد زیر می شوند:

- انواع بی اختیاری های ادرار و مدفوع
- یبوست عملکردی
- انواع پرولاپس (افتادگی) ها از جمله افتادگی رحم، مثانه و روده
- واژینیسموس
- دردهای لگنی

 

انواع بی اختیاری ادراری (Urinary Incontinence)

۱. بی اختیاری استرسی ادرار (Stress Incontinence)

خروج غیر ارادی ادرار به دنبال فعالیت فیزیکی مانند عطسه، سرفه، خندیدن و بلند کردن وقوع می‌یابد.

۲. بی اختیاری اورژانسی ادرار (Urge Incontinence)

در بیماران بی اختیاری، احساس فوریت برای تخلیه مثانه بدون توجه به میزان ادرار در آن رخ می‌دهد و ممکن است باعث خروج سریع ادرار شود.

۳. بی اختیاری مختلط ادرار (Mixed Incontinence)

در بی اختیاری ادرار ناشی از استرس و اورژانس، بیمار علایمی نشان می‌دهد که با انجام فیزیوتراپی و درمان‌های مختلف قابل درمان است.

اختلالات مربوط به سیستم دفع

۱. بی اختیاری های دفع مدفوع (Fecal Incontinence)

بی اختیاری دفع مدفوع به دلایلی نظیر اختلالات عضلات کف لگن، تغییرات هورمونی و عمل جراحی در ناحیه کف لگن و یبوست های طولانی مدت ایجاد می شود.

بی اختیاری دفع در سه گروه طبقه بندی می شود:

- گروه یک: خروج غیر اردی گاز معده
- گروه دو: خروج غیر اردی گاز معده و مدفوع نرم
- گروه سه: خروج غیر ارادی مدفوع سفت

۲. یبوست عملکردی (Functional Constipation)

یبوست عملکردی یک اختلال کف لگن است که به علت عدم هماهنگی عضلات هنگام دفع رخ می دهد، باعث گیر افتادگی مدفوع می شود.

زور زدن های زیاد و طولانی می تواند باعث بدتر شدن اسپاسم عضلات ناحیه و افزایش یبوست شود.

فیزیوتراپی بی اختیاری ها و یبوست

فیزیوتراپی و بیوفیدبک تراپی از روش های موثر و بدون عوارض برای درمان مشکلات بی اختیاری ادرار و مدفوع و یبوست های عملکردی است که از تحریک های الکتریکی، رفتار درمانی، درمان های دستی و ورزش های اختصاصی استفاده می کند.

روش های فیزیوتراپی در اختلالات کف لگن شامل موارد زیر می شود:

- آموزش و رفتار درمانی
- استفاده از تحریکات الکتریکی یا مغناطیسی
- بیوفیدبک تراپی
- ورزش های اختصاصی برای تقویت یا شل کردن عضلات
- ماساژ و درمان های دستی تخصصی

لازم به ذکر است که اغلب برای درمان اختلالات کف لگن انجام مجموعه ای از درمان های فیزیوتراپی ذکر شده علاوه بر دارو درمانی و رعایت رژیم غذایی ضروری است.

“فیزیوتراپی کف لگن در کیلنیک فیزیوتراپی دکتر راستگو به صورت تخصصی و با بهره مندی از بهترین تجهیزات انجام می شود،
برای هر مشکلی راه حلی وجود دارد، نیاز به تحمل مشکلات ناشی از بی اختیاری و یبوست نیست. همین امروز تصمیم بگیرید تا با کمک هم مشکل شما را رفع کنیم.”