ضعف عضلات کف لگن میتواند در افرادی که سن بالا یا زایمانهای متعدد داشتهاند، به بروز مشکلاتی مانند بیاختیاری ادرار و افتادگی عناصر موجود در کف لگن منجر شود. این مشکلات میتواند باعث یبوست، دردهای لگنی و اسپاسم در عضلات کف لگن شود.
اختلالات عملکرد کف لگن شامل موارد زیر می شوند:
- انواع بی اختیاری های ادرار و مدفوع
- یبوست عملکردی
- انواع پرولاپس (افتادگی) ها از جمله افتادگی رحم، مثانه و روده
- واژینیسموس
- دردهای لگنی
خروج غیر ارادی ادرار به دنبال فعالیت فیزیکی مانند عطسه، سرفه، خندیدن و بلند کردن وقوع مییابد.
در بیماران بی اختیاری، احساس فوریت برای تخلیه مثانه بدون توجه به میزان ادرار در آن رخ میدهد و ممکن است باعث خروج سریع ادرار شود.
در بی اختیاری ادرار ناشی از استرس و اورژانس، بیمار علایمی نشان میدهد که با انجام فیزیوتراپی و درمانهای مختلف قابل درمان است.
بی اختیاری دفع مدفوع به دلایلی نظیر اختلالات عضلات کف لگن، تغییرات هورمونی و عمل جراحی در ناحیه کف لگن و یبوست های طولانی مدت ایجاد می شود.
بی اختیاری دفع در سه گروه طبقه بندی می شود:
- گروه یک: خروج غیر اردی گاز معده
- گروه دو: خروج غیر اردی گاز معده و مدفوع نرم
- گروه سه: خروج غیر ارادی مدفوع سفت
یبوست عملکردی یک اختلال کف لگن است که به علت عدم هماهنگی عضلات هنگام دفع رخ می دهد، باعث گیر افتادگی مدفوع می شود.
زور زدن های زیاد و طولانی می تواند باعث بدتر شدن اسپاسم عضلات ناحیه و افزایش یبوست شود.
فیزیوتراپی و بیوفیدبک تراپی از روش های موثر و بدون عوارض برای درمان مشکلات بی اختیاری ادرار و مدفوع و یبوست های عملکردی است که از تحریک های الکتریکی، رفتار درمانی، درمان های دستی و ورزش های اختصاصی استفاده می کند.
روش های فیزیوتراپی در اختلالات کف لگن شامل موارد زیر می شود:
- آموزش و رفتار درمانی
- استفاده از تحریکات الکتریکی یا مغناطیسی
- بیوفیدبک تراپی
- ورزش های اختصاصی برای تقویت یا شل کردن عضلات
- ماساژ و درمان های دستی تخصصی
لازم به ذکر است که اغلب برای درمان اختلالات کف لگن انجام مجموعه ای از درمان های فیزیوتراپی ذکر شده علاوه بر دارو درمانی و رعایت رژیم غذایی ضروری است.
“فیزیوتراپی کف لگن در کیلنیک فیزیوتراپی دکتر راستگو به صورت تخصصی و با بهره مندی از بهترین تجهیزات انجام می شود،
برای هر مشکلی راه حلی وجود دارد، نیاز به تحمل مشکلات ناشی از بی اختیاری و یبوست نیست. همین امروز تصمیم بگیرید تا با کمک هم مشکل شما را رفع کنیم.”
توانبخشی پس از سکته مغزی شامل فعالیت ها و درمان هایی است که به مغز کمک می کند تا مهارت های از دست رفته را دوباره یاد بگیرد.
فیزیوتراپی باعث ایجاد راه های جدید در مغز می شود و با استفاده از قسمت های مختلف مغز، افراد می توانند حرکاتی را که قبل از سکته مغزی انجام می دادند، انجام دهند. این فرایند به نام نوروپلاستیسیتی شناخته می شود و بهترین روش برای درمان ضعف و ناتوانی حرکتی پس از سکته مغزی، فیزیوتراپی است.
سکته مغزی ممکن است منجر به ضعف یا فلج در یک سمت از بدن شود و باعث مشکلاتی در هماهنگی، تعادل و خوابیدن بعد از آن شود.
توانایی های اختصاصی از بین رفته یا متاثر شده ناشی از سکته مغزی بستگی به میزان آسیب مغز و از همه مهم تر جایی از مغز که سکته در آن رخ داده است دارد.
رایج ترین مشکلاتی که متعاقب سکته مغزی در زندگی روزمره احتمالا ایجاد می شوند شامل موارد زیر است:
- فلج در دست ها و پاها
- اسپاستیسیته
- درد شانه، درد عصبی یا سردرد
- مشکلات در بلع
- مشکلات ادراکی
- مشکلات شناختی
- مشکلات حسی
- مشکلات در تکلم، خواندن یا نوشتن
- بی اختیاری ادرار
- افسردگی یا اضطراب
- مشکلات در کنترل هیجان ها
- خستگی
یکی از مشکلات جدی پس از سکته مغزی، ضعف یا فلج دست است که ممکن است باعث شلی یا سفتی دست شود و باعث مشکلات حرکتی و دردناک شانه شود. انجام حرکات اندام فوقانی با یا بدون کمک ضروری است.
فیزیوتراپی برای حرکت دست در سکته مغزی از ورزش های تخصصی و آموزش بیمار استفاده می کند. از روش هایی مانند درای نیدلینگ و شاک ویو برای کاهش سفتی عضلات دست استفاده می شود و همچنین روش هایی مانند آیینه درمانی و محدود ساختن اندام فوقانی غیر مبتلا نیز مورد استفاده قرار می گیرند.
هدف درمان بیماران متحرک کردن آنها و انجام کارهای شخصی تا جای ممکن توسط خودشان است. این شامل حرکت کردن و غلطیدن در تخت، تعادل در ایستادن و راه رفتن با یا بدون کمک میشود. روند پیشرفت تدریجی است و انجام صحیح هر مرحله برای حفظ سلامتی و اعتماد به نفس بیمار بسیار مهم است.
برخاستن سریع بیمار از بستر مهم است، حتی اگر فقط بنشیند. حرکت کمک به تعادل بیمار میکند و از مشکلات مانند تشکیل لخته خون، یبوست و افسردگی جلوگیری میکند. برای راهنمایی در انتخاب صندلی و وضعیت مناسب، بهتر است از فیزیوتراپیست مشورت بگیرید. او همچنین در مورد استفاده از بالشت ها برای حمایت بیمار در وضعیت های مختلف آموزش میدهد.
راه رفتن بیماران سکته مغزی ممکن است با تفاوت و لنگش اتفاق بیفتد، اما با انجام تمرین های فیزیوتراپی می تواند بهبود یابد.
عوامل مختلفی، از جمله شدت سکته مغزی، سن بیمار، حمایت خانواده، شرایط روحی و روانی و بوجود آمدن بیماری های همراه، در تعیین تعداد جلسات فیزیوتراپی بعد از سکته مغزی نقش دارند.
بیماران پس از سکته مغزی باید انجام فیزیوتراپی را در بیمارستان و پس از ترخیص به صورت منظم ادامه دهند. هر جلسه فیزیوتراپی حدود ۶۰ تا ۹۰ دقیقه زمان می برد و تعداد جلسات بسته به نیاز بیمار تعیین می شود.
- شروع فیزیوتراپی بعد از سکته مغزی بسیار مهم است
- انجام ورزش های تخصصی فیزیوتراپی برای بهبود حرکتی حیاتی است
- پیشرفت بیمار در سه تا شش ماه اول بعد از سکته مغزی بیشتر است
- روند بازگشت حرکات در فرد مبتلا به سکته مغزی تدریجی و آهسته است
- انجام تمرین های فیزیوتراپی در فواصل بین جلسات به بهتر شدن بیمار کمک می کند
- خستگی برای بیمار ضرر دارد و باید استراحت کافی داشته باشد
- در برخی موارد ادامه دادن فیزیوتراپی برای چند سال لازم است
فیزیوتراپیست به عنوان عضو تیم درمانی بیماران سکته مغزی، با بررسی شرح حال و ارزیابی ناتوانی فیزیکی بیمار، برنامه درمانی را تدوین می کند.
حرکات فیزیوتراپی برای سکته مغزی ابتدا بهبود تعادل و پوسچر هستند و با پیشرفت بیمار، اهداف دشوارتر و طولانی مدت تر مطرح می شوند.
حضور یک فرد از خانواده یا پرستار بیمار در جلسات فیزیوتراپی برای سکته مغزی توصیه می شود تا بتوانند برخی از حرکات ساده را به بیمار آموزش دهند و او را در تمرینات بین جلسات همراهی کنند.
پس از سکته مغزی، بیمار ممکن است مشکلاتی در ارتباط داشته باشد، که متخصص گفتاردرمانی برنامهای برای درمان آنها ارائه میدهد. انجام کارهای مناسب همراه با گفتاردرمانی میتواند به بازگشت تکلم در بیماران سکته مغزی کمک کند.
طول درمان سکته مغزی
بهبود بعد از یک سکته مغزی بستگی به عوامل بسیاری دارد. از جمله این عوامل شدت سکته و زمانی که از بروز سکته تا دریافت درمان پزشکی سپری هستند. سریع ترین بهبود در سه ماهه اول بعد از یک سکته مغزی رخ می دهد. البته فرایند بهبود همچنان ادامه دارد اما بعد از سه ماه رسیدن به اهداف درمانی معمولا کندتر است و ممکن است سال ها طول بکشد.
برای اطلاعات بیشتر میتوانید به سایت دکتر راستگو مراجعه فرمایید.
خار پاشنه (Heel spur)
خار پاشنه یک اختلال استخوانی است که در زیر استخوان پاشنه ایجاد برجستگی می کند. این مشکل ممکن است به عنوان سندرم خار پاشنه شناخته شود و معمولا با التهاب پلانتار فاشیاتیس همراه است که می تواند منجر به درد شود.
درمان خار پاشنه ابتدا با فیزیوتراپی، داروهای ضد التهابی و استفاده از کفش طبی انجام می شود. در موارد پیشرفته، تزریق موضعی و در صورت لزوم جراحی نیز ممکن است.
عواملی که احتمال ایجاد خار پاشنه را می افزایند شامل موارد زیر هشتند:
- اشکالات و اختلالات در نحوه راه رفتن
- راه رفتن طولانی و دویدن روی سطوح سخت
- پوشیدن کفش نامناسب یا اندازه نامناسب
- اضافه وزن و چاقی
سایر عوامل خطر مرتبط با التهاب فاشیای کف پا و ایجاد خار پاشنه شامل موارد زیر هستند:
عوامل مختلفی میتوانند باعث آسیب و ایجاد مشکلات در فاشیای کف پا شوند، از جمله افزایش سن، ابتلا به دیابت، ایستادن طولانی مدت، ورزشهای شدید و نامنظم، و نوع قوس کف پایی.
علایم و نشانه های ابتلا به خار پاشنه
خار پاشنه می تواند به درد و مشکلاتی مانند التهاب فاشیای کف پا منجر شود که در برخی از افراد با بیدار شدن و ایستادن در صبح شدت دارد و در مابقی ساعات روز به درد مبهم تبدیل می شود.
ابتلای بیمار به خار پاشنه چگونه تشخیص داده می شود؟
تشخیص خار پاشنه به صورت بالینی و با معاینه و تاریخچه بیمار صورت میگیرد. در صورت شک، تصویربرداری تجویز میشود و علائم التهاب فاشیای کف پا و خار پاشنه ممکن است گزارش شود.
- درد کف پا با گام زدن بدتر میشود
- احتمال لنگش در هنگام راه رفتن
- شروع ناگهانی درد کف پا پس از بی حرکتی طولانی
- درد پاشنه کمتر در روز و بدتر در پایان روز
- افزایش ناگهانی فعالیت قبل از شروع علایم بیماری
درمان خار پاشنه چیست؟
بیماران مبتلا به خار پاشنه به استراحت برای بهبود نیاز دارند، زیرا درد تیز در کف پا هنگام ایستادن شدید می شود و پس از راه رفتن کاهش می یابد.
درمان خار پاشنه باید به موقع صورت گیرد تا از مزمن شدن بیماری جلوگیری شود. مراجعه به پزشک و انجام درمان مناسب با روش های فیزیوتراپی می تواند به درمان موثر بیماری کمک کند.
درمان خار پاشنه و پلانتار فاشیایتیس اغلب با فیزیوتراپی و داروهای ضد التهابی انجام می شود. بیشتر افراد با انجام منظم و به موقع فیزیوتراپی بهبود مییابند، اما در موارد نادر ممکن است نیاز به تزریق یا جراحی باشد.
فیزیوتراپی در خار پاشنه
فیزیوتراپی به عنوان درمان غیر تهاجمی اولین گزینه برای درمان خار پاشنه است و با انجام جلسات متوالی و تمرین های منزلی، می تواند بهبود قابل توجهی در ۳ الی ۶ ماه داشته باشد.
کشش (stretching):
ویژگی های کفش مناسب در مبحث پیشگیری از ابتلا به خار پاشنه آمده است. در افراد ورزشگار لازم است که کفش مناسب فعالیت ورزشی شان باشد. در صورتیکه بیمار دچار دفرمیتی هایی در زانو، مچ پا، پاشنه پا، یاکف پا است، احتمالا فیزیوتراپیست برای او ساخت کفش طبی را تجویز می کند.
تجویز کفی طبی برای کفش:
تجویز پد پاشنه پا
منوال تراپی
لیزر درمانی
یونتوفروز
مشخص شده است که با فرستادن یون های محلول اسید استیک به داخل بافت پاشنه برای ۲ تا ۴ هفته درد و عملکرد بیمار بهبود می یابد.
شاک ویو
کینزیوتیپ
کینزیوتیپ یک نوار پارچه کتانی با خواص الاستیک است که در درمان خار پاشنه استفاده می شود. این نوار به کاهش درد و التهاب بیمار کمک می کند و در بهبود او موثر است.
تزریق کورتون در درمان خار پاشنه
تزریق کورتون به صورت موضعی در درمان خار پاشنه موثر است اما ممکن است عوارض جانبی داشته باشد. تزریق پی آر پی نشان داده است که تاثیرات مفید و طولانی مدتی در درمان خار پاشنه دارد و برتری نسبت به تزریق کورتون دارد.
جراحی خار پاشنه
همانطور که پیشتر توضیح دادیم بیشتر از ۹۰ درصد بیماران مبتلا به خارپاشنه با انجام درمان های فیزیوتراپی بهبود می یابند. اگر علایم بیمار پس از ۹ الی ۱۲ ماه درمان فیزیوتراپی بهبود نیافت، امکان دارد برای تخفیف درد و کسب مجدد تحرک بیمار جراحی انجام شود. روش های جراحی مورد استفاده برای خار پاشنه شامل موارد زیر هستند:
- آزادسازی فاشیای کف پا و برداشتن خار پاشنه
- آزمایش های قبل از جراحی ضروری هستند
- توصیه های پس از جراحی شامل استراحت، استفاده از یخ و بالا نگه داشتن پا می باشد
- استفاده از بانداژ، اسپلینت، گچ گیری و کفش جراحی پس از جراحی لازم است
- شکایت های پس از جراحی ممکن است شامل درد عصب، عفونت و ایجاد بافت اسکار باشد
- بی ثباتی، کرامپ پا، شکستگی استرسی و تندونیت احتمالی پس از جراحی هستند
پیشگیری از ایجاد خار پاشنه
همانطور مه می دانید همواره پیشگیری بهتر از درمان است. یکی از راه های مناسب برای پیشگیری از ابتلا به خار پوشیدن کفش مناسب است.
کفش مناسب دارای ویژگی های زیر است:
- انتخاب کفش مناسب برای هر فعالیت فیزیکی بسیار مهم است
- اجتناب از استفاده از کفش هایی که ساییدگی بیش از حد دارند
- در صورت داشتن مشکلات استخوانی به پزشک مراجعه شود
- کاهش وزن نیز می تواند به پیشگیری از ابتلا به خار پاشنه کمک کند
برای اطلاعات بیشتر میتوانید به سایت دکتر راستگو مراجعه فرمایید.
داغی کف پا یا سندرم پاهای سوزان مجموعه ای از علائم است که باعث داغ و دردناک شدن پاها می شود. درمان آن بستگی به علل و بیماری زمینه ای آن دارد.
در بیماری داغی و سوزش، علائم شبانه بیشتر است و ممکن است از خفیف تا شدید متغیر باشد. گرما و درد ممکن است به کف پا محدود شود و گاهی به بالای پا، مچ پا و حتی ساق پا نیز تاثیر بگذارد.
- احساس گرما یا سوزش در شب
- بی حسی در پاها
- درد شدید یا کوبنده
- احساس سنگینی در پاها
- درد مبهم در پاها
- قرمزی یا گرمی بیش از حد پوست
- گزگز یا احساس سوزن سوزن شدن
علائم سندرم پاهای سوزان می تواند ناشی از بیماری های مختلف باشد، مانند:
آیا ممکن است داغی کف پا ناشی از عفونت یا التهاب باشد؟ بله
پای ورزشکار: این عفونت قارچی توسط قارچ های کپک مانندی به نام درماتوفیت ایجاد می شود که در نواحی مرطوب و گرم پوست شما رشد می کند. کفشها و جورابهای مرطوب و محیطهای مرطوب به قارچها اجازه رشد و گسترش آن را میدهند. علائم پای ورزشکار ممکن است شامل خارش و سوزش بین انگشتان پا و کف پا باشد.
آیا ممکن است داغی کف پا ناشی از فشار بیش از حد بر روی کف پا باشد؟ بله
کفشهای خیلی تنگ، کفشهای نرم و با کف نازک ممکن است به پاهای حساس فشار وارد کنند یا به درستی جا نشوند.
آیا داغی کف پا می تواند ناشی از تماس با مواد حساسیت زا باشد؟ بله
آلرژی: موادی که برای ساخت کفش یا جوراب استفاده می شود ممکن است علت داغی کف پا باشند.
درماتیت تماسی: رنگ ها یا عوامل شیمیایی مورد استفاده برای برنزه کردن چرم می توانند پوست شما را تحریک کنند.
سندرم پاهای سوزشی چگونه تشخیص داده می شود؟
از آنجایی که هیچ آزمایشی برای اندازهگیری عینی شدت درد یا سوزش پا وجود ندارد، پزشک سعی میکند علت اصلی علائم را تعیین کند.
معاینه فیزیکی
آزمایش خون
تست های عملکرد عصبی
درمان خانگی داغی کف پا چیست؟
برای بهبود داغی کف پا چه دارویی مناسب است؟
داروی تجویزی پس از تعیین علت زمینه ای بیماری توسط پزشک ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- انسولین یا داروهای خوراکی کاهنده قند خون
- مکمل های غذایی
- داروهای ضد درد
- کرمهای موضعی
- داروهای ضد افسردگی
- داروهای ضد تشنج
- داروهای ضد قارچ
سایر گزینه های درمانی
تغییرات رژیم غذایی
پد پا یا قرار دادن کفی مناسب در کفش
در مواردی که به داروها یا اشکال محافظه کارانه تر درمان پاسخ نمی دهند، ممکن است جراحی پا با دلایل زمینه ای خاص توصیه شود.
برای اطلاعات بیشتر و درمان و پیشگیری میتوانید به سایت دکتر راستگو مراجعه فرمایید.
پی آر پی (پلاسمای غنی از پلاکت) به نمونه ای از پلاسمای خون اطلاق می شود که هشت برابر بیشتر از مقدار طبیعی پلاکت دارد. تزریق پلاسمای غنی از پلاکت به بدن، توانایی طبیعی بدن برای ترمیم خود را افزایش می دهد و برای کوتاه کردن زمان بهبودی آسیب های حاد و مزمن بافت نرم و
.مفاصل استفاده می شود
حال سوال این است که پلاسمای غنی از پلاکت چگونه بدست می آید؟
:خون شما از چند جزء تشکیل شده است
پلاسما: بیشتر خون شما مایع است که به عنوان پلاسما شناخته می شود
سلول های خونی شامل پلاکت ها، گلبول های سفید و گلبول های قرمز
پلاکت ها نقش کلیدی در لخته شدن خون شما دارند. پلاکت ها همچنین حاوی فاکتورهای رشد هستند که می توانند به بافت ها کمک کنند تا با ایجاد
:سلول های جدید، خود را ترمیم نمایند. بدست آوردن پلاسمای غنی از پلاکت یک فرآیند سه مرحله ای است
پزشک مقدار کمی خون از بازوی شما می گیرد
آنها نمونه خون را در یک دستگاه سانتریفیوژ قرار می دهند تا اجزای آن جدا شود و یک سوسپانسیون غلیظ از پلاکت ها در پلاسما بدست آید
پلاکت حاصله را به فضای مفصلی زانو تزریق می کند
:برخی تحقیقات انجام شده در این زمینه نشان می دهند
یک مطالعه انجام شده در سال ۲۰۲۲ که ۱۵۳ نفر این درمان را انجام دادند نشان داد که پی آر پی در یک پیگیری ۶ ماهه سفتی، تحرک و عملکرد و
.کیفیت زندگی را بهبود داد
.با توجه به نتایج مطالعات انجام شده می توان گفت که تزریق پی آر پی یک درمان ایمن و موثر و پایدار برای آرتروز زانو است
:پی آر پی زانو یک درمان تقریبا ایمن است. گفته می شود، تزریق به مفصل زانو ممکن است خطراتی داشته باشد، از جمله
درد در محل تزریق
آسیب عصبی
سفتی و سختی در حرکت
ضربان قلب سریع
حالت تهوع و ناراحتی معده
تعریق
سردرد
:پزشک ممکن است به شما توصیه کند که بعد از پی آر پی زانو
در اولین سه روز، هر ۲ تا ۳ ساعت به مدت ۲۰ دقیقه روی زانوی خود یخ بگذارید
برای کاهش ناراحتی، مسکن مصرف کنید
از مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی پس از تزریق پی آر پی زانو خودداری کنید
استراحت کافی داشته و از فعالیت های فشار زیاد بر زانو اجتناب کنید
ممکن است برای چند روز به عصا یا وسیله کمکی برای حرکت نیاز داشته باشید
دستورات پزشک خود را در مورد قرار ویزیت های بعدی را رعایت کنید
:پاسخ به این سوال به سه عامل اصلی بستگی دارد
ماهیت و وسعت آسیب
سلامت کلی بیمار
واکنش اولیه بیمار به تزریق
مدت ماندگاری پی آر پی زانو در مطالعات شش تا نه ماه است
آسیبدیدگی منیسک زانو معمولاً به دلیل فعالیتهای ورزشی یا کشیدگی ها ایجاد میشود و منجر به درد، تورم و محدودیت حرکت میشود. تزریق پی آر پی میتواند در درمان برخی از مشکلات مرتبط با آسیب منیسک، از جمله کاهش التهاب، تسریع فرآیند بهبودی، و کاهش درد موثر باشد. این روش میتواند جایگزین جراحی شود اما بمبرای موارد شدید آسیب ممکن است نیاز به جراحی باشد. قبل از استفاده از این روش، بهتر است با پزشک
.مشورت کرده و گزینههای درمانی مختلف را بررسی کنید
رباط صلیبی یکی از رباط های اصلی زانو است که حفاظت از استخوان ساق پا روی استخوان ران را انجام می دهد. شکستن این رباط معمولا در
.ورزشکاران رخ می دهد و نیاز به جراحی و فیزیوتراپی دارد، اما تزریق پی آر پی زانو ممکن است یک گزینه درمانی مناسب برای این مشکل باشد
توصیه می شود ۳ تزریق پی آر پی به فاصله یک ماه، با تزریق نگهدارنده هر ۶ ماه پس از آن انجام شود. این درمان می تواند علائم آرتروز زانو را تا ۱۲
.ماه تسکین دهد. نشان داده شده است که تزریق پی آر پی با این روش نیاز به جراحی تعویض مفصل زانو را به تاخیر می اندازد
پس از تزریق پی آر پی زانو باید ۲۴ تا ۴۸ ساعت استراحت کامل داشته باشید و قبل از شروع هر برنامه ورزشی با پزشک مشورت کنید. در صورت
.داشتن درد یا علائم دیگر، از ورزش های سنگین خودداری کنید و به توصیه های پزشک خود عمل کنید
.برای اطلاعات بیشتر میتوانید به سایت دکتر راستگو مراجعه فرمایید